ژن Lypla1 بر چاقی بطور وابسته به جنس تاثیر می گذارد
15 فوریه 2019 - تحقیقات نشان می دهد که استعداد چاقی، مقاومت به انسولین و سایر ویژگیهای قلبی و متابولیسمی ممکن است وابسته به جنس باشند. یک تیم تحقیقاتی بین المللی از دانشگاه کالیفرنیا(UCLA)، مرکز دیابت هلمولتز در مونیخ، مرکز دیابت آلمان و دانشگاه لوودویگ-ماکزیملیانس در مونیخ، تفاوت های جنسی و تعاملات جنسیتی با پیشینه ی ژنتیکی را در فنوتیپ های قلبی و متابولیسمی مورد بررسی قرار داد. محققان کشف کردند که سایت ژن Lypla1 با چاقی بطور وابسته به جنس در انسان ارتباط دارد.
نتایج این مطالعه در مجله ی Cell Metabolism منتشر شده است.
استعداد مردان و زنان ممکن است نسبت به چاقی، مقاومت به انسولین و سایر ویژگیهای قلبی متابولیکی، متفاوت باشد. زنان اغلب دارای پروفیل های متابولیکی مطلوب تری هستند. این موضوع در موش ها و همچنین در انسان بخوبی توصیف شده است. اما چگونه جنسیت با ژن ها ارتباط برقرار می کند؟ واریانس ژنتیکی طبیعی چه نقشی را ایفا میکند؟ و چگونه این موضوع بر توسعه ی صفات قلبی و متابولیسمی تاثیر می گذارد؟ به منظور پاسخ به این سوالات، یک تیم بین المللی از محققان از یک مدل حیوان( پنل هیبریدیتنوع موش یا Hybrid Mouse Diversity Panel) برای جستجوی تفاوت های جنسیتی در 50 ویژگی قلبی- متابولیکی استفاده کرد. در این تحقیق تاثیر جنسیت بر صفات قلبی- متابولیکی با توجه به همبستگی ویژه ی جنسیت با فنوتیپهای بیماری خاص، ساختار ژنتیکی و شبکه های بیان این ساختارهای ژنتیکی در بافت چربی و کبد مورد بررسی قرار گرفت. محققان دریافتند که جنسیت- بسته به زمینه ی ژنتیکی - در بیان ژن و توسعه ی صفات قلبی و متابولیسمی نقش دارد. محققان یک جایگاه ژنی برای چاقی وابسته به جنس برای ژنLyplal1 کشف کردند.
پروفسور Aldons J. Lusis، نویسنده و رهبر این مطالعه از UCLA گفت:ما همچنین نشان دادیم که یک تنظیم وابسته به جنس برای تبدیل بافت چربی سفید به چربی بژ( قهوه ای شدن)* و تعاملات وابسته به جنس خاصی برای عملکرد میتوکندریها وجود دارد، این مطالعه همچنین نشان داد که زنان دارای فعالیت میتوکندریایی بالاتری هستند و بافت چربی قهوه ای بیشتری تولید می کنند. این موضوع منجر به کاهش حجم چربی شده و مقاومت به انسولین را در آنها کاهش می دهد. در مردان، تعامل بین ژن ها و جنسیت، منجر به کاهش فعالیت میتوکندریایی و کاهش تبدیل چربی سفید به چربی بژ می شود و بدین ترتیب وزن و مقاومت به انسولین در مردان افزایش می یابد.
در متون علمی مرجع، به نشانه هایی از تفاوت های عمده در زیست شناسی چربی بین جنس ها در انسان اشاره شده است. این مطالعه بینشی درباره ی عمق و عرض اختلافات جنسی در متابولیسم ارائه داد. پروفسورSusanna Hofmann، پژوهشگرDZD و موسسه دیابت و تحقیقات پزشکی احیا کننده در مرکز دیابت هلمولتز، گفت: ما معتقدیم نتایج مطالعه ی ما شواهد قانع کننده ای را در مورد اینکه چرا مردان و زنان در تحقیقات بیولوژیک باید به عنوان دو ارگانیزم مجزا در نظر گرفته شوند، ارائه کرده است. گروه او، همراه با پروفسور اکسل Walchاز مرکز دیابت هلمولتز، بافت چربی را بررسی کرده و تفاوت های جنسیتی را در قهوه ای شدن بافت چربی سفید تجزیه و تحلیل کردند.
در اطلاعات ما از زیست شناسی این تفاوت های جنسیتی خاص، هنوز شکافهای زیادی وجود دارد. به همین منظور، محققان به عنوان یک هدف بلند مدت، می خواهند یک مدل شبکه بیولوژیکی(sex-ome[1] ) را ابداع کنند که تفاوت های بین مردان و زنان را در سطح سیستم توصیف کند. چنین مدلی نیاز به شناسایی عوامل اولیه و پایین دستی مبتنی بر جنسیت که بصورت شبکه ای با هم کار می کنند و درک تاثیر این تعاملات شبکه ای مبتنی بر جنس بر افزایش تفاوت های جنسیتی در فنوتیپ های ظاهر شده، دارد.
* بیژینگ (قهوه ای شدن چربی ها)
بافت چربی قهوه می تواند حرارت را در بدن از طریق اکسیداسیون اسیدهای چرب ایجاد کند. اکسیداسیون اسیدهای چرب در میتوکندری های متعدد رخ می دهد، افزایش تعداد میتوکندریها موجب قهوه ای رنگ شدن بافت چربی می شود. اگر چربی قهوه ای یا "چربی خوب" فعال شود، متابولیسم تحریک می شود و تجمع "چربی" سفید کاهش می یابد. ایجاد آدیپوسیتهای قهوه ای یا بژ در بافت چربی سفید به نام قهوه ای شدن یا بیژینگ، یک پدیده ی همراه با افزایش مصرف انرژی است که حداقل در مدل موش با حفاظت در مقابل چاقی ارتباط دارد.
منبع و سایت خبر:
Cell Metabolism, 2019; DOI: 10.1016/j.cmet.2018.12.013
www.sciencedaily.com/releases/2019/02/190215092851.htm